Ari Aster'in yazıp yönettiği Midsommar ilk seyirde izleyici üzerinde büyük bir anlamsal boşluk bırakıyor. Çünkü yönetmen, günümüz korku filmlerinin önde gelen isimlerinden biri ve konunun alışılagelen korku yapımlarından farklı olması kafada soru işaretlerine neden oluyor. Çünkü korku-gerilim türünde olmasına rağmen filmin başından sonuna gündüz ve güneş hakim. Ayrıca anlam verilemeyen ayin ve ölümler gerçekleşiyor ve devamlı olarak karakterlerde toplu halde anlamsız bir ağlayış mevcut. Taşların yerine oturması için filmin ütopik bir yapıya sahip olduğunu izlemeden önce bilmek gerekli. Öteki türlü anlamsal boşluklarla karşılaşmamak mümkün değil.
Genç çift Dani ve Christian, aralarını düzeltmek için çabaladıkları sırada İsveç'te küçük bir köyde düzenlenen Midsommar festivaline katılacağını duydukları üniversite arkadaşlarına eşlik ederler. Ancak burada onları düşündüklerinden farklı bir karşılama seremonisi bekliyordur. Ari Aster'in yazıp yönettiği Midsommar filminin oyuncuları arasında; Florence Pugh, Jack Reynor, Vilhelm Blomgren, William Jackson Harper, Will Poutler ve Ellora Torchia var.
Ari Aster, ütopya temasına sahip eserleri merkezine almış ve bunları korku unsurlarıyla bezenmiş bir hikayeye dönüştürmüş. Ütopya yani hayali yer kavramı kutsal kitaplardan başlar; (Tevrat'ta Eden Bahçeleri) ve düşünce tarihinde önemli filozoflar (Platon- Devlet, Thomas Moore -Ütopya, Francis Bacon- Yeni Atlantis ve William Morris-Hiçbir Yerden Haberler gibi) birçok eserde derinlemesine işlenir. Ancak Midsommar'ın yapı olarak en çok benzerlik gösterdiği yapıt İtalyan Tomasso Campanella'nın Güneş Ülkesi eseri. Filmde festivaldeki her birey beyaz giyiniyor hatta ziyarete giden üniversite öğrencilerine bile beyaz kıyafetler giydiriliyor. Tıpkı Tomasso Campanella'nın kitabında tüm bir Güneş ülkesinin beyaz giydiği gibi. Ayrıca filmin tamamında güneş hakim olmasıda Güneş Ülkesi eserine büyük bir gönderme içeriyor.
Ağlama Ayini
Üniversite öğrencileri film boyunca farklı ve anlam veremedikleri ayinlerle karşılaşıyorlar (Yaşlıların kendini uçurumdan atarak intihar etmesi gibi). Ayrıca bu ayinler sonrasında toplu olarak yapılan ağlama ritüelleri gerçekleşiyor. Campanella, Güneş Ülkesi'nde tıpkı Midsommar'da olduğu gibi büyük başkanlar tarafından yönetiliyor. Bu başkanlar topluluğa kimin kendini kurban etmek istediğini sorarlar ortaya çıkan kişileri Tanrı'ya kurban olarak adarlar bu kurbanlar kentin bağışlanması, korunması ve her daim Tanrı'nın yol göstermesi için birer adaktır. Bu ritüele tüm halkın katılması gerekir ve ardından ağlar ve Tanrı'nın öfkesinin yatışması için dua ederler aynı Midsommar'da bulunan benzer sahneler gibi.
Filmde bir diğer anlaşılamayan unsur ateş ayini. Anlamsız bir biçimde belirlenen kişiler ateşte yakılmaya mahkum oluyorlar. Tomasso Campanella'nın eserinde ise Güneş Ülkeliler ölülerini toprağa vermek yerine ateşle yakarlar. Ateşe atarak ölüleri bu soylu elemente dönüştürürler yani güneşten doğmuş olanı tekrardan ateşe ve güneşe döndürdüklerine inanırlar. Bu şekilde mezar bırakmayarak putperestlikten uzaklaşmış olduklarına inanırlar.
Klişe korku filmlerinden bıkanlar için Ritüel (Midsommar) doğru adres. Toplu ayinlerdeki sesler kulaklarınızdan günlerce çıkmayacak şekilde yankılanıyor. Hikayesi devamlı gün ışığında geçmesine rağmen korkutmayı ve seyirciyi yerinden zıplatma cesaretini gösteren bir yapım.
İyi Seyirler Dilerim
EFE TEKSOY
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder